Jennifer Sensiba: Αβέβαιη η αυτόνομη οδήγηση επιπέδου 5

Σύμφωνα με την άποψη της Jennifer Sensiba, αρθρογράφου στο Cleantechnica.com, η “αυτόνομη οδήγηση επιπέδου 5”, όπως ορίζεται από το SAE, ίσως δεν είναι ρεαλιστική, αλλά ούτε καν… επιθυμητή.

Ποια είναι τα όρια που οι περισσότεροι θα θέταμε αναφορικά με την ασφαλή οδήγηση; Η ίδια επισημαίνει ότι υπάρχουν μέρη και καταστάσεις για πολύ λίγα οχήματα. Ουσιαστικά, το κάθε όχημα είναι βελτιστοποιημένο, ανάλογα με τη χρήση και τους σκοπούς που υπηρετεί.

Το τεχνολογικό ταξίδι προς την πλήρως αυτόνομη οδήγηση μέσω της τεχνητής νοημοσύνης

Επίσης, δεν είναι όλοι οι οδηγοί ίδιοι. Οι δυνατότητες του οχήματος, σχετικά με το έδαφος, τα καθίσματα και τον χώρο φόρτωσης είναι σημαντικές. Ωστόσο, ο οδηγός έχει τη μεγαλύτερη σημασία.

Σε μια κατάσταση που ένας οδηγός θα τα πήγαινε καλά, ένας άλλος οδηγός μπορεί να τα πήγαινε άσχημα, ακόμη και αν οδηγούσαν πανομοιότυπα οχήματα.

Το ίδιο όχημα, αλλά με δύο διαφορετικούς οδηγούς, των οποίων οι δεξιότητες και η εμπειρία διαφέρουν, θα πρέπει να οδηγηθεί και να χρησιμοποιηθεί με διαφορετικό τρόπο, προκειμένου να παραμείνει ασφαλές σε κάθε περίπτωση.

Η αναγνώριση των ανθρώπινων ορίων είναι το κλειδί της ασφαλούς οδήγησης λέει η Jennifer Sensiba

Όλοι έχουμε τα όριά μας και πρέπει όχι μόνο να γνωρίζουμε ποια είναι, αλλά και να τα σεβόμαστε. Το να αναγνωρίζουν τα όρια τους είναι αυτό που κάνουν όλοι οι καλοί οδηγοί.

Ένας ανώριμος οδηγός θα έκανε κάτι επικίνδυνο, όπως είναι ο “αγώνας δρόμου” σε έναν απλό δρόμο. Ένας καλός οδηγός γνωρίζει τα όριά του και μένει μέσα σε αυτά επειδή ξέρει ότι δεν είναι ανίκητος.

Το ίδιο συμβαίνει με τις καιρικές συνθήκες. Ένας καλός οδηγός στον Καναδά και ένας καλός οδηγός στο Φοίνιξ θα πάρουν πολύ διαφορετικές αποφάσεις σχετικά με την οδήγηση σε χειμερινές συνθήκες, επειδή οι εμπειρίες τους διαφέρουν.

Ο ειδικός διαχείρισης κινδύνων, Gordon Graham, εξηγεί: Οι άνθρωποι βασίζονται στην Αναγνώριση Πρωτοβάθμιας Λήψης Αποφάσεων (RPDM). Ανατρέχουμε σε πράγματα που έχουμε κάνει στο παρελθόν και κάνουμε αυτό που έφερε ένα καλό αποτέλεσμα. Στα πράγματα που κάνουμε συνέχεια, είμαστε καλοί. Στα πράγματα που σπάνια κάνουμε, απλά δεν είμαστε τόσο καλοί στο να τα αντιμετωπίσουμε.

Όταν το ρίσκο είναι χαμηλό, δεν έχει μεγάλη σημασία αν μπερδευτούμε, αλλά όταν όμως αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση και δεν βλέπουμε μεγάλες πιθανές αρνητικές συνέπειες, συνήθως εκεί είναι που ελλοχεύει και ο πραγματικός κίνδυνος.

Αυτό που κάνει την οδήγηση ακόμα πιο επικίνδυνη είναι η έλλειψη χρόνου για να προλάβουμε να σκεφτούμε και να αντιδράσουμε. Εάν προκύψει κάτι ασυνήθιστο, ενώ πηγαίνουμε με 60-80 χλμ/ώρα, θα έχουμε μόνο μια ευκαιρία να το κάνουμε σωστά.

Όταν εμπλέκονται 5 τόνοι χάλυβα, αλουμινίου και μπαταρίες, οι συνέπειες ενός λάθους είναι στην ουσία μια πολύ μεγάλη υπόθεση.

Ένας έξυπνος οδηγός γνωρίζει πότε συναντά ένα γεγονός υψηλού κινδύνου και χαμηλής συχνότητας. Επιπλέον, γνωρίζει ότι διαθέτει περιορισμένο χρόνο για λήψη αποφάσεων.

Όταν για παράδειγμα βρέχει δυνατά, επιβραδύνουμε για να έχουμε περισσότερο χρόνο αντίδρασης ή ακινητοποιούμαστε.

Ένα αυτόνομο όχημα χωρίς όρια μπορεί να είναι κάτι το ανέφικτο

Σίγουρα, τα μηχανήματα δεν μεθούν, δεν τσακώνονται με τους συζύγους τους μέσω Bluetooth ή δεν αποσπούν την προσοχή τους οι ειδοποιήσεις σε ένα smartphone.

Ένας υπολογιστής που μπορεί να αναλάβει την οδήγηση, μπορεί να αποδώσει καλύτερα από ό,τι ένας άνθρωπος…στα καλύτερά του.

Το πλεονέκτημα του συστήματος αυτόνομης οδήγησης ενός Tesla δίνει ο τεράστιος όγκος δεδομένων με τα οποία εφοδιάζει το σύστημα.

Όπως και οι άνθρωποι, το σύστημα προσαρμόζεται στην προηγούμενη εμπειρία, την οποία μπορεί να αποκτήσει έμμεσα μέσω πληροφοριών και δεδομένων, σε αντίθεση με εμάς.

Για τις πιο συνηθισμένες καταστάσεις, ένα σύστημα αυτόνομης οδήγησης μπορεί να λειτουργήσει πολύ καλά. Είναι κάτι που έχει συμβεί εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια φορές και το σύστημα “γνωρίζει” ακριβώς τι πρέπει να κάνει.

Οι χαμηλής συχνότητας καταστάσεις και συμβάντα όμως μπερδεύουν τους υπολογιστές ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που αμφισβητούνται τα όρια των ανθρώπων.

Όταν συναντούν κάτι όπου τα δεδομένα τους είναι περιορισμένα ή ανύπαρκτα, αρχίζουν να κάνουν λάθη.

Πράγματα, όπως η σύγχυση στην αναγνώριση της διαφοράς μεταξύ του φεγγαριού και ενός αναμμένου πορτοκαλί σε ένα φωτεινό σηματοδότη, μπορεί να φαίνονται ανόητα από την ανθρώπινη οπτική, αλλά για το σύστημα της Tesla δεν ήταν τελικά κάτι τόσο αυτονόητο..

Διαβάστε επίσης: To Self-Driving της Tesla μπέρδεψε… την πανσέληνο με το πορτοκαλί φανάρι σε φωτεινό σηματοδότη

Ένα αυτόνομο όχημα χωρίς όρια μπορεί να είναι κάτι το ανέφικτο. Θα υπάρχουν πάντα όρια στο τι μπορεί να αντιμετωπίσει ένα όχημα, ακόμα κι αν είναι σπάνια.

Ένας οδηγός-υπολογιστής με όρια σε συνθήκες ακραίων καιρικών συνθηκών, φυσικών καταστροφών και άλλων καταστάσεων που είναι πέρα ​​από τις δυνατότητες του δύσκολα θα μπορούσε να υποστηρίξει στην πραγματικότητα την αυτόνομη οδήγηση επιπέδου 5.

Ίσως, ένα “καλό” επίπεδο 4, με ασφαλή όρια, να είναι αυτό που στην πραγματικότητα χρειάζεται το μέλλον της τεχνολογίας που σχετίζεται με τα αυτοκίνητα.