Το δεύτερο από τα τρία επεισόδια podcast με τον Michael Jost, τον πρώην επικεφαλής στρατηγικής της Volkswagen και ιδρυτή της eD-TEC, ασχολήθηκε με το ερώτημα πόσο τεχνολογικό άνοιγμα χρειάζεται πραγματικά η επανάσταση της κινητικότητας – και πότε αυτό γίνεται δικαιολογία.
Γρήγορα έγινε σαφές κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ότι ο Jost βλέπει τη συζήτηση γύρω από τα ηλεκτρονικά καύσιμα, το υδρογόνο και παρόμοιες τεχνολογίες με κριτικό πνεύμα. «Το τεχνολογικό άνοιγμα είναι χωρίς στρατηγικές», είπε. Επειδή το να διατηρούνται όλες οι επιλογές ανοιχτές ενέχει τον κίνδυνο να μην επιδιωχθεί καμία από αυτές με συνέπεια. Ο Jost υποστηρίζει αντίθετα τη σαφήνεια: Εάν ο στόχος είναι η κλιματική ουδετερότητα, δεν υπάρχει τρόπος να παρακαμφθούν τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα μακροπρόθεσμα. Ήδη από το 2018, ο Όμιλος VW, διεξήγαγε μια λεπτομερή ανάλυση της απόδοσης διαφόρων συστημάτων κίνησης – με ένα σαφές αποτέλεσμα: Τα αμιγώς ηλεκτρικά αυτοκίνητα, καταναλώνουν σημαντικά λιγότερες βατώρες ανά χιλιόμετρο κατά μέσο όρο, από άλλες τεχνολογίες.
Τόνισε ότι τα συνθετικά καύσιμα ή το υδρογόνο, δεν θα παίξουν κανένα ρόλο στις ιδιωτικές μεταφορές. «Το υδρογόνο ανήκει στη χαλυβουργία, όχι στα αυτοκίνητα», δήλωσε ο Jost. Το ίδιο ισχύει και για τα ηλεκτρονικά καύσιμα, τα οποία, ενώ θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν εξειδικευμένες αγορές στην αεροπορία ή τη ναυτιλία, δεν είναι ούτε οικονομικά ούτε οικολογικά βιώσιμα, για τη μαζική αγορά.
Ο Γιοστ μίλησε ιδιαίτερα εμφατικά για τον ρόλο της πολιτικής και της βιομηχανίας. Παρά τις γνώσεις που αποκτήθηκαν, ο μετασχηματισμός υλοποιείται πολύ αργά – εν μέρει λόγω του φόβου της αλλαγής. «Οι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν περισσότερο πόνο παρά φόβο. Αλλά τους λείπει το θάρρος, να λάβουν σαφείς αποφάσεις», είπε. Αντί να συζητούνται συνεχώς νέες επιλογές μετάβασης, αυτό που χρειάζεται είναι ένα ευρωπαϊκό γενικό σχέδιο, που να είναι συντονισμένο οικονομικά, κοινωνικά και επικοινωνιακά.

Ένα άλλο βασικό σημείο ήταν η ενεργειακή αυτάρκεια. Ο Γιοστ αναφέρθηκε στα δικά του έργα στην περιοχή του Μονάχου, όπου οι εταιρείες έχουν γίνει ανεξάρτητες από το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας μετά από έξι χρόνια, χάρη στα φωτοβολταϊκά και την αποθήκευση σε μπαταρίες. Για αυτόν, αυτός είναι ο πυρήνας της μελλοντικής οικονομικής ισχύος: η τοπική παραγωγή, αποθήκευση και χρήση ενέργειας. «Γιατί εξακολουθούν να κατασκευάζονται βιομηχανικά κτίρια σήμερα, χωρίς ηλιακές στέγες;» ρώτησε ρητορικά.
Δείτε ακόμα: Συνθετικά καύσιμα: Το μέλλον των μηδενικών εκπομπών ή ένα ακριβό ρίσκο;
Η συζήτηση άγγιξε επίσης την εκπαίδευση και την ευαισθητοποίηση. Συμφωνήσαμε και οι δύο ότι η γνώση σχετικά με τις ενεργειακές ροές και τις αλληλεπιδράσεις, θα πρέπει να μεταδίδεται πολύ νωρίτερα – όχι μόνο αφού έχουν ήδη ληφθεί πολιτικές αποφάσεις. «Πρέπει να επαναφέρουμε το «Sendung mit der Maus» (ένα δημοφιλές γερμανικό παιδικό πρόγραμμα)», είπε ο Jost, για να δείξει το σημείο: να εξηγούμε σύνθετα θέματα απλά και τακτικά, αντί να τα υπερτονίζουμε με τεχνοκρατική ορολογία.
Κλείνοντας, ο Jost μίλησε για την ευθύνη και την κοινωνική δύναμη. Οραματίζεται μια νέα γενιά νέων, που όχι μόνο απαιτούν αλλαγή, αλλά τη διαμορφώνουν ενεργά – με ενέργεια, πεποίθηση και ψηφιακή εμβέλεια. « Η ενέργεια είναι η ψυχή αυτής της κοινωνίας. Αν το καταλάβουμε αυτό, καταλαβαίνουμε και γιατί πρέπει να δράσουμε».
Πηγή: elektroauto-news.net