Μετά από τρείς και πλέον δεκαετίες, προσπάθησα να ξεχωρίσω κάποια στιγμή, το πλέον καθαρόαιμο GTI, της χρυσής εποχής 1980-1990. Από την λίστα λοιπόν των αγαπημένων «καυτών» χάτσμπακ που οδήγησα, στο μυαλό μου ήρθε αυτόματα η σιλουέτα του.
Ενώ θα έπρεπε κανονικά να κάνω την επιλογή, με κριτήρια τις αποδόσεις των κινητήρων, την αξιοπιστία, την ποιότητα κύλισης και κατασκευής, την οδική συμπεριφορά, τις ανέσεις, τον εξοπλισμό, την κατανάλωση, την ακαμψία, την ασφάλεια και όλα αυτά τα χρήσιμα τετριμμένα, στην περίπτωση μου, αυτό δεν έγινε ποτέ!
Και δεν έγινε, γιατί γυρνώντας την μνήμη μου πίσω, η βόλτα στο παρελθόν είχε μόνο ένα όνομα, μια μάρκα, ένα μοντέλο, που ξυπνούσε περισσότερο έντονα από άλλα, την αδρεναλίνη μου. Όμως, ο πιο σημαντικός λόγος, αυτού του παράξενου εθισμού, ήταν η ευχαρίστηση που σου έδινε οδηγώντας το.
Peugeot 205 1.6 GTI: Red passion!
Ο έρωτας έχει το χρώμα του πάθους! Τι άλλο από το κόκκινο της φωτιάς και αυτό άκουγε στο όνομα Peugeot 205 1.6 Gti! Ένα χαρισματικό δίθυρο χάτσμπακ, με μόλις 115 άλογα «μαμά», στην δεύτερη του έκδοση (η πρώτη είχε 105), το οποίο αγόρασα μεταχειρισμένο το 1990. Ήταν δε εφοδιασμένο με 14άρηδες τροχούς αλουμινίου και ελαστικά διαστάσεων 185/60.
Τους οποίους εύκολα άλλαζες αν ήθελες, με τους εργοστασιακούς 15άρηδες αλουμινένιους, από το μεγαλύτερο 1.9 GTI, για ακόμα καλύτερο τράξιον, κάτι το οποίο έκανα από την αρχή. Την σπορ αίσθηση συμπλήρωναν, η σφικτή ανάρτηση, τα φρένα «άγκυρες», η εξάτμιση με τον μπάσο ήχο και τα ημι-μπάκετ καθίσματα από το εργοστάσιο.
Το αυτοκίνητο με όλη την σημασία της λέξης, το «φορούσες», γινόταν ένα κομμάτι με τον οδηγό. Έστριβε με την «σκέψη», με το σαφέστατο και «κοφτερό» τιμόνι του, ενώ γνώριζες κάθε δευτερόλεπτο, που πατάνε οι μπροστινοί τροχοί.
Δίχως χαζοσπινιαρίσματα στην έξοδο της στροφής, ουδέτερο και χωρίς κανένα ίχνος υποστροφής, άπλωνε την δύναμη στην άσφαλτο και χανόταν στην ευθεία. Ο εμπνευσμένος σχεδιασμός στην γεωμετρία της ανάρτησης, με τα τριγωνικά ψαλίδια από το εργοστάσιο, μαζί με το “ζυγισμένο” πλαίσιο και τις χοντρές ράβδους στρέψης πίσω, έβαζαν όλη την δύναμη των 115 ίππων στο δρόμο.
Αποτελώντας έτσι, σημείο αναφοράς, στο στρίψιμο, για τον συναγωνισμό της εποχής του: VW Golf Gti, Opel Kadett Gsi, Renault 5 Gt turbo, Fiat Uno turbo ie, Daihatsu Charade GTti και Suzuki Swift Gti.
Η ακαριαία απόκριση στο γκάζι από τον 8 βάλβιδο ροπάτο 1600άρη κινητήρα, μαζί με την σχετικά “κοντή” κλιμάκωση από το 5άρι σασμάν, αλλά και τα 860 κιλά του αμαξώματος, έκανε το αυτοκίνητο να δείχνει μεγαλύτερο σε ιπποδύναμη. Kαι να γράφει καλούς χρόνους τόσο απο στάση (0-100 σε 9,1”), όσο και στις ενδιάμεσες ρεμπρίζ, με το ταχύμετρο σχεδόν να 200αρίζει στην ευθεία! Είχες 5η και κοιτούσες καμμιά φορά μήπως από λάθος είχες ξεχάσει μέσα την 4η! Έβλεπες ότι ο κινητήρας, ζητούσε άλλη μια ταχύτητα επάνω!
Peugeot 205 1.6 GTI: Ένα πραγματικό grand turismo!
Έκανα αρκετά ταξίδια από την Πελοπόννησο μέχρι και την Μακεδονία, με κάμποσες περιπλανήσεις στα βουνά, όπου οι «φιδίσιοι» δρόμοι ήταν το στοιχείο του. Αλλα και ανέμελες διακοπές τα καλοκαίρια στα νησιά. Στα δύο χρόνια που το κράτησα, το αυτοκίνητο δεν έκανε “κιχ”!
Άλλαξα μόνο προαιρετικά, ένα σετ ιμάντα χρονισμού για τον «φόβο των Ιουδαίων». Το Peugeot 205 1.6 GTi, ήταν ένα απίστευτα καλό αυτοκίνητο overall, που άναβε τα φώτα στον συναγωνισμό της εποχής του. Καθώς τα είχε όλα, πάνω από τον μέσο όρο και το πιο σημαντικό: Μοίραζε μεγάλα και πλατιά χαμόγελα στον οδηγό του!
Αντί επιλόγου
Άξιζε η αγορά του; Ναι! Μετάνιωσα που το πούλησα; Ναι! Θα το ξαναπαιρνα; Ναι!