Renault Clio Williams: η επιτομή του GTi

Η Renault Sport κατάφερε με το Clio Williams, ό,τι δεν κατάφερε με το Clio 16V. Δηλαδή να εκθρονίσει τον βασιλιά μέχρι τότε της κατηγορίας hot hatch το Peugeot 205 1.9 Gti. Και να πάρει εκείνη το στέμμα την δεκαετία του 1990. Για να αποσπάσει πειστικά την υπεροχή, απο την ομοπάτριδη Peugeot και να ανεβάσει τον πήχυ στην κατηγορία.

Με 200 παραπάνω κυβικά απο το «σβέλτο» 1800άρι 16V και με αρκετές διαφορετικές ενισχυμένες «πινελιές» απο το αγωνιστικό τμήμα της εταιρείας. Σε υποπλαίσιο, ανάρτηση, πίσω βραχίονες, βελτιωμένες σχέσεις στο κιβώτιο και νέες φαρδύτερες ζάντες. Το καυτό χάτσμπακ, έγινε ο ορισμός του τέλειου οδηγικά μικρομεσαίου κόμπακτ αυτοκινήτου, με κίνηση μπροστά. Αντικατέστησε επάξια τον πρόγονό του το θρυλικό Renault 5 Gt turbo, παίρνοντας τιμής ένεκεν την ονομασία του σε Williams. Απο τις νίκες της ιστορικής ομάδας που συνεργαζόταν πετυχημένα με την Renault, στην φόρμουλα ένα, εκείνο τον καιρό. 

Κάτι σαν αναγνώριση δηλαδή της Williams για την συνεισφορά της στους αγώνες, μαζί με αρκετή δόση επιθετικού μάρκετιγκ. Ήταν αυτό το συγκεκριμένο σπορτ μπλέ μεταλλικό χρώμα, με τον κωδικό «449 Metallic Sports Blue» στο σπορ «πρησμένο» αμάξωμα. Το οποίο σε συνάρτηση με τις πανέμορφες χρυσαφένιες ζάντες της Speedline, το έκανε εύκολα αναγνωρίσημο και άνευ όρων ποθητό.

Εκείνο τον καιρό, το όριο κυβισμού στην κατηγορία Α και Ν ήταν τα 2.000 κ.εκ. Η Renault Sport λοιπόν, που ήθελε να συμμετάσχει στην «αρένα» των ράλι, έπρεπε να κατασκευάσει 2.500 αυτοκίνητα δρόμου. Με ομολογκασιόν (δελτίο αναγνώρισης), για αυτές τις κατηγορίες. Ο κύβος ερρίφθη, μόνο που τελικά το Clio Williams στην πορεία του απο το 1993 έως το 1997, παρήχθη σε 12.000 αντίτυπα. Και έγινε υπερ του δέοντος δημοφιλές.

Μηχανικά

Ο 16V υποτετράγωνος (82,7 x 93 mm) τετρακύλινδρος σε σειρά κινητήρας, με τον κωδικό F7R, προερχόμενος απο το Clio των 1.800 κ.εκ. Με σχέση συμπίεσης 10:1, υπέστη ριζική αναβάθμιση. Κατ’ αρχάς υπερκυβίστηκε στα δύο λίτρα (1998 κ.εκ) με αύξηση της διαδρομής των εμβόλων. Ενώ «φόρεσε» μεγαλύτερη «πεταλούδα» στην εισαγωγή, νέο ενισχυμένο στρόφαλο δανεισμένο απο την ντήζελ έκδοση, μεγαλύτερης διαμέτρου βαλβίδες. Αλλά και νέα αυξημένης αντοχής έμβολα και μπιέλες και διαφορετικούς σε χρονισμό εκκεντροφόρους. Το ηλεκτρονικό σύστημα διαχείρισης άλλαξε, όπως και η εξάτμιση.

Το αποτέλεσμα ήταν 150 ίπποι στις 6.100 σ.α.λ και ροπή στρέψης 17,5 κιλών στις 4.500 σ.αλ. Τιμές πολύ καλές για έναν ατμοσφαιρικό κινητήρα. Ο οποίος λόγω της υποτετράγωνης σχεδίασης του, έδινε έμφαση περισσότερο στην αυξημένη ροπή στις χαμηλομεσαίες στροφές, αντι για κορυφαία απόδοση στις υψηλές. Ήταν ένας κινητήρας φτιαγμένος για ράλι, παρά για πίστα. Που τον θέλεις γεμάτο και ροπάτο απο στροφή σε στροφή, δίχως να «κρεμάει».

Στο δρόμο

Το Williams στο δρόμο δεν έβρισκε αντίπαλο, ιδιαίτερα σε διαδρομές με στροφές, όπου σήκωνε επιδεικτικά τον πίσω εσωτερικό τροχό του. Στρίβοντας σαν «διαβήτης» με χιλιόμετρα απαγορευτικά για άλλα αυτοκίνητα. Το βασικότερο, το αυτοκίνητο έστριβε με μπόλικη αυτοπεποίθηση. Αφού οι τεχνικοί της Renault sport, είχαν φροντίσει κάθε σπιθαμή σε πλαίσιο και ανάρτηση, να λειτουργεί υποδειγματικά.

Ο ροπάτος δίλιτρος κινητήρας, φρόντιζε για τα υπόλοιπα. Με το 5άρι κοντής κλιμάκωσης σασμάν, το καυτό χάτσμπακ των 980 κιλών, έκανε τα 0-100 σε 7,7”, τα 80-120 με 4η σε 7,2”. Ενώ η τελική του ταχύτητα άγγιζε τα 215 χλμ/ώρα. Τα απίστευτα φρένα του, παράδοση της Γαλλικής σχολής, σταματούσαν το αυτοκίνητο απο τα 100-0 σε 44 μέτρα!

Έσω – Έξω

Ο εκτενής βασικός εξοπλισμός του Clio Williams, περιελάμβανε ημι-μπάκετ μπροστινά καθίσματα,  και μπλε καντράν ταχύμετρου. Αλλά και μπλέ όργανα στο κέντρο του ταμπλό πίεσης και θερμοκρασίας λαδιού, μπλέ ετικέτα στον λεβιέ ταχυτήτων και μπλε χαλί στο εσωτερικό. Στα πρώτα 4.500 αυτοκίνητα, μια μικρή μεταλλική πινακίδα στο ταμπλό, έδειχνε τον ατομικό αριθμό παραγωγής. 

Εξωτερικά, το αυτοκίνητο διέθετε διευρυμένα φτερά, φαρδύτερο μπροστινό άξονα και χρυσές ζάντες αλουμινίου 7x15 ” από την Speedline. Το αμάξωμα ήταν βαμμένο αποκλειστικά σε σκούρο μεταλλικό μπλε. Ωστόσο, για τον εκρηκτικό και overall χαρακτήρα του, το μικρό σπορ αυτοκίνητο δεν ήταν τότε πολύ ακριβό στην αγορά.

Ταμείο

Το Renault Clio Williams είναι ένα αυτοκίνητο που ακόμη και σήμερα, θα τραβήξει πολλά βλέμματα από όσους το γνωρίζουν. Και όσοι δεν το γνωρίζουν, σίγουρα θα πάθουν θλάση στο σβέρκο τους όταν το δούν και θα το ακούσουν να περνάει από δίπλα τους. Ίσως το καλύτερο μπροστοκίνητο ατμοσφαιρικό αυτοκίνητο δρόμου που κατασκευάστηκε ποτέ! Το αυτοκίνητο το «φορούσες» κυριολεκτικά και «έπαιζες» με ασφάλεια σε ασφάλτινες «στριφτερές» διαδρομές. Με τον οδηγό του να έχει ανεβασμένη στα ύψη την αδρεναλίνη και ένα πλατύ χαμόγελο διαρκείας!