Mary Gordon: Το παλαιότερο ηλεκτροκίνητο σκάφος

Η Αγγλία είναι μία χώρα με μεγάλη και μακρά ιστορία. Εκεί κατασκεύασαν το παλαιότερο ηλεκτροκίνητο σκάφος που υπάρχει έως σήμερα. Το όνομά του είναι «Mary Gordon» και η κατασκευή τελείωσε το 1898.

Σύμφωνα με το nationalhistoricships.org.uk, το «Mary Gordon είναι το παλαιότερο ηλεκτρικό σκάφος που υπάρχει».

Με συνολικό μήκος, περίπου, 16 μέτρων το «Mary Gordon» κατασκεύασε ο W. Sargeants και έχει ένα σκαλισμένο κύτος από σανίδα από ξύλο τικ σε δρύινα πλαίσια. Έχει δύο ξύλινους ιστούς και ήταν μια από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις της εποχής του, ενώ είχε ικανότητα μεταφοράς 75 ενηλίκων ή 120 παιδιών.

Η παραγγελία κατασκευής και η σύζυγος του δημάρχου του Λιντς

Την παραγγελία για την κατασκευή του έδωσε το Δημοτικό Συμβούλιο του Λιντς και πήρε το όνομά του από τη σύζυγο του, τότε, Δημάρχου του Λιντς.

Το 1899 το μετέφεραν μέσω ξηρας με φορτηγό ατμού και το καθέλκυσαν στη λίμνη Waterloo, στο πάρκο Roundhay, στο Λιντς.

Το 1914 τοποθέτησαν στο «Mary Gordon» έναν δοκιμαστικό κινητήρα Alpha Marine ισχύος οκτώ έως δέκα ίππων από την Blackburn Airplane Company.

Το «Mary Gordon» έκανε το δρομολόγιο του στο πάρκο Roundhay μέχρι τη στιγμή πώλησης του το 1923 στον Stephen Askew, ιδιοκτήτη ενός κινηματογράφου στο Wakefield.

Στη συνέχεια, το μετέφεραν με βαγόνι στον ποταμό Aire και έφτασε στο Wakefield.

Εκεί, τοποθέτησαν έναν βενζινοκινητήρα και το χρησιμοποίησαν για μισάωρα κυριακάτικα ταξίδια στον ποταμό Calder.

Το 1943, μετέφεραν το «Mary Gordon» στο Λίνκολν υπό την ιδιοκτησία των Frank Baines, Desmond Bates και Mark Woodcock. Αυτό το ταξίδι, εν καιρώ πολέμου, κράτησε πέντε ημέρες, με πάνω από 26 άδειες, τα οποία ζήτησε το Υπουργείο Πολέμου. Ειδική απαλλαγή λήφθηκε από το Υπουργείο Πολέμου για τη μεταφορά του σκάφους στο Humber.

Το «Mary Gordon» και η… παραφίνη

Το «Mary Gordοn» έφτασε στο Λίνκολν χωρίς κινητήρα και ο Frank Baines τοποθέτησε έναν κινητήρα Ford μοντέλου «T», ο οποίος ήταν τροποποιημένος για να λειτουργεί με παραφίνη, ενώ αργότερα ενώθηκε με έναν άλλο για να δώσει διπλή πρόωση, όμως αυτό δεν πέτυχε και χρειάστηκε η τοποθέτηση ενός κινητήρα Kelvin σαράντα ίππων.

Από το σκάφος έλειπαν παράθυρα και πόρτες και ο Frank Baines τα επανατοποθέτησε όλα, μαζί με ένα νέο κουβούκλιο στο κατάστρωμα.

Ο Baines κατασκεύασε, επίσης, μια γλίστρα για τη συντήρηση του σκάφους στο πλάι της Fossbank.

Τα πάρτι στο «Mary Gordon»

Το «Mary Gordοn» λειτούργησε ως λύση για διοργάνωση πάρτι με έως και τριάντα έξι επιβάτες μεταξύ Gainsborough, Lincoln και Boston.

Το 1948, το πούλησαν στον William «Skipper» Ross Hendry, ο οποίος ταξίδευε μεταξύ Brayford Pool και Pyewipe Inn.

Ο «Skipper» ήταν ήδη μια διάσημη προσωπικότητα, ενώ πέρασε στα όρια του «θρύλου» κατά την εικοσαετή ιδιοκτησία του «Mary Gordοn», όποτε χιλιάδες επιβάτες έπλευσαν πάνω του.

Το 1969 το «Mary Gordon» το πούλησαν στον Tony Ellis, ο οποίος συνέχισε τα ταξίδια από το Brayford για ένα σύντομο διάστημα.

Το τέλος του «Mary Gordοn» και η… αποκατάσταση

Το σκάφος κατέληξε εγκαταλελειμμένο και έφτασε στον πάτο του ποταμού Τρεντ, όπου έχασε την καμπίνα του.

Στη δεκαετία του 1980, πήγε στο Χάρτλπουλ, όπου έγιναν σχέδια για την αποκατάστασή του.

Ξεκίνησαν κάποιες εργασίες, αλλά με τη διακοπή της ναυπήγησης στο Tees, ήταν πιθανή η καύση του.

Και πάλι, ο Mackereth το έσωσε και στη συνέχεια το πούλησε σε ένα καταπίστευμα, αφιερωμένο στην αποκατάστασή του.

Σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση, θα βάλουν έναν ηλεκτρικό κινητήρα και θα το δούμε στην καρδιά του Λίνκολν.